Mijn papa en mama kunnen er op 24 oktober niet bij zijn omdat ze moeten werken, maar ik heb toch liever dat ze niet meegaan, want dan heb ik meer geluk in de wedstrijd. De vorige keren als mijn papa erbij was, heb ik telkens niet zo goed geklommen. Tijdens het Open Vlaams heb ik een verkeerde kleur gebruikt omdat er zoveel poeder op de gele greep lag dat ik dacht dat het een witte was en daardoor eindigde ik derde. De andere wedstrijd waar mijn papa bij was, was de Minimuur en die viel op een zondag wat eigenlijk mijn luie dag is, dus toen vlotte het ook niet zo goed. Dus niet getreurd, ma blijft thuis om te studeren terwijl pa rustig samen met zijn klant het beleggersblad kan lay-outen dat na het weekend in druk gaat. Dat is ook nog eens leuk, omdat ik dan vrijdagavond al bij Anak kan gaan slapen (maar eerst nog wat spelen). Samen met mama Patty en papa Wim, die er toch de hele dag moeten zijn omdat ze in de jury zetelen, rijden we naar Stone Age in Woluwe. Tante Riet is er ook bij om te filmen.
Zaterdagochtend vertrekken we naar Woluwe. We maken een tekening in de auto. De parking is vlakbij de klimzaal. Ik draag de koffer op rolletjes met de truien van de juryleden. We gaan onze rugnummers afhalen. Ik heb het nummer CF3. Ik klim nu als eerstejaars in de C-categorie. Vorig jaar klom ik nog in de D-categorie, samen met mijn podium- en leeftijdgenoten Adèle Lippert en Maélys Gillart die nu ook weer van de partij zijn. Het wordt spannend want het is dus mijn eerste jaar in de C-categorie en het is afwachten hoe sterk de tweedejaars zullen zijn. De eerste route wordt voorgeklommen. Die lijkt makkelijk, maar was dat wel zo? Gelukkig was ik als derde aan de beurt en moest ik niet te lang wachten zodat ik niet al te zenuwachtig werd. De route was inderdaad simpel. Ik haalde de top makkelijk, samen met vijf van de negen meisjes.
De tweede route was duidelijk moeilijker. Nils riep heel de tijd: “Komaan Cecemel”. Ik viel eruit op de voorlaatste greep. Volgende keer moet hij maar eens Ceci roepen, misschien kan ik ze dan wel uitklimmen. Door de zenuwen heb ik te veel gebibberd tijdens het klimmen en dat werd me vlak voor de top fataal. Deze route werd door niemand getopt. Nu was het lang wachten tot de finale. Ik heb wat geboulderd met Anak en Laure-Anne, die ook allebei naar de finale mochten. Joke haalde de finale net niet en Sam was uitgeschakeld omdat hij halverwege de tweede selectieroute voortklom op een andere kleur omdat hij kleurenblind is.
In de finale moest ik een zwarte 7a klimmen. Ik kwam als laatste aan de beurt en was heel zenuwachtig. Op het einde moest ik onderuit een dakje klauteren, maar ik was al heel moe. Voorbij het dakje stond nog een greep, maar die had ik niet goed gezien. Ik zag alleen een zwarte vlek. Ik werd te moe en kon niet langer blijven hangen. Daarom sprong ik naar de volgende handgreep die ik nog net kon aanraken. Adèle had dat ook gedaan en dus waren we ex aequo. Omdat ik in de preselecties verder was geraakt, besliste de jury dat ik gewonnen was. Maélys werd derde. Laure-Anne, Anak en Laura klommen in hun categorieën ook tot op de eerste plaats. Onze vreugde was dubbel want uiteindelijk is Klimax als team ook gewonnen samen met Escale uit Arlon dankzij de derde plaats van Manolo.
