11 tot 15 april 2011
Na een dagje thuis lui in bed met Kuifje ben ik woensdag met enkele Vlaamse klimmers van het nationale team vertrokken voor een stage in Imst. We waren net met een vol busje, Tijl, Liselotte, Koen, William, Liam, Julie, Joke en ik. Ik mocht de mini-I-pod van mijn grote zus Suzanna meenemen om onderweg naar The Hunger Games te luisteren. Het eerste deel van deze trilogie was net lang genoeg om de heen- en terugreis te vullen.
Opwarmen in de grote overhang in Imst
Alleen gezond eten, maar wel een eetwedsttrijd
In Imst logeerden we in drie appartementjes, een voor de jongens, een voor de meisjes en een voor Liselotte en Tijl. We kookten in het appartement van de jongens. Gelukkig kan Tijl goed koken, anders waren dit The Hunger Trainingen, want als je ons zou laten koken … Na het eten speelden we een spel waarbij de jongens het tegen de meisjes moesten opnemen. De laatste avond stonden de jongens met 15 punten voor. Opdat de meisjes nog zouden kunnen winnen had Tijl gezegd dat het laatste spel voor 16 punten was. Voor dit spel moesten we iemand kiezen die handig was en zich goed kon concentreren. Joke en ik kwamen dus niet aanmerking, dan maar Julie de opdracht laten uitvoeren. De jongens kozen voor William. Liselotte vond toch dat de meisjes beter voor mij en de jongens beter voor Liam hadden gekozen, want de opdracht was om ter snelst een bord rijst eten met chopsticks. Ze dacht dat ik dat wel kon omdat mijn zus een Chinees vriendje heeft en wij thuis al wel eens met chopsticks eten. Liam komt ook uit China, dus die moest ook maar met stokjes kunnen eten. Julie was er niet zo goed mee, maar William was nog veel erger. Uiteindelijk zijn de meisjes dan toch nog gewonnen. En het grappige is dat William, die verzot is op frietjes en hamburgers en graag eet, een eetwedstrijd heeft verloren.
Even een napje
Harde training
We hadden drie klimdagen in Oostenrijk. We hebben een dag in Imst, een dag in Innsbruck en weer een dag in Imst geklommen.
We kregen de eerste dag les van Andy Knabl. Willy en co vonden hem echt gaaf. Andy heeft alleen de opwarming begeleid en gaf ons daarbij vooral techniekles. Hij had plakkers boven de voetsteunen gekleefd en er met alcoholstift op geschreven om te zien waar je voet de muur raakt. Het is de bedoeling dat de voeten de muur niet raken, maar ineens juist op de voetsteun worden geplaatst. We moesten ook klimmen zonder geluid te maken. Liselotte en Tijl gingen achter de muur staan en als ze iets hoorden, moesten ze op de muur kloppen. Daarna traverseerden we op kleine voetsteunen. Na de techniektraining warmden we verder op in de boulderruimte, maar dat vind ik niet zo leuk. Voor mij zijn boulders immers te kort en te krachtig. Dit was een echt stevige opwarming.
Mijn hielhaak
Daarna gingen Liselotte en Tijl voort met klimtraining. We hebben ’s morgens en ’s avonds ook nog enkele routes op de buitenmuur geklommen. Je kon alleen de eerste dag buiten klimmen, daarna werd het een beetje te koud. Op de bergen lag nog heel wat sneeuw.
A vue voorklimmen
Ik heb heel wat routes à vue geklommen. In Innsbruck heb ik zelfs alle routes behalve de twee laatste à vue geklommen. Ik heb er twee 7c’s à vue kunnen toppen.
Zelfs voor een wandeling op de skipiste waren we te moe
De laatste dag in Imst heb ik in twee 8a’s gewerkt. Deze routes waren met veel kleine greepjes, iets wat je niet zo veel tegenkomt in het grote dak van Klimax. Nogal wat grote wedstrijden zijn op licht overhangende muren met merendeels kleine greepjes. Ik ben er voor driekwart door geraakt, maar het einde was te krachtig. Koen heeft ook een 8a geprobeerd, maar ook hij heeft niet getopt. Willy en Julie hebben gewerkt in een 7b. Joke had haar ellenboog bezeerd in Innsbruck en speelde dan maar cameragirl. Ze mocht zelfs filmen met het toestel van Tijl.
Evaluatie
Een zwaar weekend met vier trainingsmomenten in drie dagen. Ik heb drie dagen moeten rusten voor ik terug kon trainen. Ik had wel het gevoel dat mijn conditie en motivatie heel goed waren. Op het evaluatiegesprek de laatste dag zeiden zowel Liselotte als Tijl dat ze heel tevreden waren van mijn inzet en prestatie. Mijn grootste verbeterpunt is en blijft techniek. Ik ga de komende weken dan ook hard werken op techniek.