Niet dat we een dikke nek willen krijgen, maar toch zijn we er met het volledige dreamteam (de organisatoren van de wereldbeker) van overtuigd dat ook deze editie weer een succes kan genoemd worden. Het hele weekend liep als een trein op volle snelheid. Het weer zat natuurlijk mee en de vele helpende handen van de club maakten het werk licht. We konden de financiële kost binnen redelijke grenzen houden en moesten maar weinig volle flesjes terug naar de brouwer sturen. Er kwam heel wat publiek opdagen. Ook de overheid, de drie Belgische federaties en het Nederlandse NKBV waren ruim vertegenwoordigd in de VIP-tent. Als kers op de taart behaalde ons eigen clublid Anak Verhoeven nog een podiumplaats. Ze kwam hierdoor in de top-3 van de wereld. Ook Celine wist zich even in de schijnwerpers te plaatsen met een nieuw Dyno wereldrecord. Tim Goosens verbeterde ook nog eens zijn eigen Belgische record.
De pers echter hebben we niet op onze hand. Er is weinig tot geen belangstelling voor het wedstrijdklimmen en maar enkele kranten berichtten, kort, over de wereldbeker. Gelukkig kon Anak toch enkele keren de pers – zowel radio, televisie als krant – halen. Al was het niet uitsluitend voor haar internationale sportprestatie, maar de link naar de wereldbeker was nooit ver weg. De enkele sportklimgerelateerde websites zoals Belclimb en Climb2Climb waren erg karig met aankondigingen en verslagen of vonden het niet nodig de wereldbeker aan te kondigen. Belclimb vond een wereldrecord dyno zelfs niet het vermelden waard. Op de CAB-site en in hun magazine is ook niets te vinden over de wereldbeker. Nochtans staan ze met hun logo mee op de affiche bij de andere organiserende federaties. Moeten we misschien nog uitkijken naar een mooi verslag? Internationaal was er gelukkig iets meer belangstelling op diverse sites en blogs.
Het nieuwe KBF-magazine stak vandaag in de bus en ik was dus erg benieuwd naar wat de eigen federatie zou schrijven over de wereldbeker. Het kondigde zich al goed aan, de grijze muur van Klimax haalde de cover. Ergens onderaan de imposante klimroute, kronkelend tussen de oranje en grijze modules door, tracht een van onze Belgische klimmers zich in camouflagekleuren een weg te banen naar de grote overhang. Symbool voor hoe de federatie over het Belgische wedstrijdklimmen denkt? Goed dat we de muur van Klimax een beetje kennen, anders zouden we niet eens weten waar het over gaat.
Dan vlug in de inhoudstafel gaan kijken waar het verslag staat. Tiens, lees ik erover? Onderaan zie ik wel wie de foto van de cover genomen heeft en dat het over de wereldbeker in Puurs gaat. Wie daar klimt zal grijs blijven. Verder niets. Geen nood, het woord vooraf zal wel duidelijkheid brengen: iets over film en dat ‘de hoofdrol in deze editie is toegewezen aan … koning winter’.
Dan maar op zoek in het magazine naar het verslag. Ik laat met mijn duim de bladzijden voorbij waaieren. Mooie foto’s van winterlandschappen en rotsen. Er zit niets anders op dan er systematisch door te bladeren. Het magazine pakt in eerste instantie uit met de rubriek Up2Date en daarin op pagina 6, links, het verslag van de wereldbeker. Eén pagina met drie magere foto’tjes. Wie er op de foto’s staat is niet belangrijk, maar wel de fotograaf (de ster van de wereldbeker?) De titel is al niet erg opvallend en zeker niet de tekst in het grijze veld. Misschien refereert dit naar de klimmuur? Over het artikel zelf: het is kort, geeft het relaas van een dagje amusement op de evenementenweide en kort de uitslagen van de wedstrijd. Ook de dynocompetitie komt aan bod. Enkele stijl- en tikfouten kunnen we nog wel door de vingers zien. Voor een evenement waar een volledig dreamteam twee jaar voorbereiding (tijdrovend en onbetaald) voor nodig had is één pagina wel erg mager. Gelukkig eindigt de redactie met een pluim voor het volledige team. Ik kan me ook niet van de indruk ontdoen dat de naam Klimax of de organiserende club moeilijk uit de pen van de KBF-redactie vloeit.
Peter Cuypers
