Met de Cuypersmobiel naar Aarlen

Open Jeunes L’Escale – 2 februari 2013

Pasta à la Patti en wiezen als dessert

Vrijdag na school haastte Nicolas zich door de voetgangerstunnel om met ons naar Aarlen te rijden. We pikten Patti en Anak op in Schriek en waren klaar voor de rit. Ondertussen hadden we een gezonde eetlust gekregen zodat we gretig en met veel smaak aan de pasta van Patti begonnen. Voor papa, die achter het stuur zat, waren er broodjes smos. Ik stelde voor om daarna wat te kaarten. Mama wou alleen maar wiezen en Nicolas zag het wel zitten om dat te leren. Ik had een hele strategie uitgewerkt, die Nicolas en Anak verbaasde, maar toch had ik nog niet aan alle mogelijkheden gedacht. We hebben veel gelachen en ik heb toch veel spelletjes gewonnen samen met Nicolas. De heenrit was veel te kort.

Rare opwarming

We waren vroeg wakker want Anak en ik moesten als tweede klimmen. Hoewel we in feite tijd genoeg hadden, was het toch een rare opwarming. Ik heb veel andere klimmers geholpen en gestickt. De wedstrijd was tien minuten te vroeg begonnen en daardoor was ik nog niet genoeg uitgerust. Op aanraden van Liselotte heb ik dan maar heel langzaam mijn schoenen aangebonden om tijd te rekken. Ik was nog maar net vertrokken in de route toen ik de verzuring al begon te voelen. Ik heb rustig doorgeklommen en de route was leuk en gelukkig niet al te moeilijk. Voor de tweede selectieroute heb ik als opwarming nog wat getraverseerd op grote grepen. Het was ook een toffe route die op het einde pittig was. Gelukkig heb ik beide kwalificatieroutes getopt. Maëlys topte ze ook allebei en Héloïse één.

Intermezzo

’s Middags ben ik samen met Cathinka en Laure-Anne in onze auto gaan eten en hebben we nog wat gekaart. We hebben het spelletje liegen gespeeld en dat was heel grappig. Om aan de drukte in de zaal te ontsnappen, ging Anak met Pavitra op haar rug ook even tot rust komen in onze auto.

Bekertje geluk voor de finale

Voor de finale heb ik weer wat getraverseerd op grote grepen en niet veel meer opgewarmd. In de isolatie heb ik een bekertje geluk aan Cathinka, Laure-Anne en Ine van de meisjes C gegeven. Voor Laure-Anne heeft het gewerkt, want ze is tweede geworden.

De meisjes junioren, A en B moesten dezelfde finale klimmen. Ik was als voorlaatste van mijn groep aan de beurt en omdat ik topte, moest ik terug in de isolatie. Maëlys was als laatste, maar topte net niet, dus geen superfinale en ik mocht uit de isolatie. Liselotte was benieuwd om de video te zien, maar ze mocht niet verschieten, want ik had lelijk geklommen. Ik had gestunteld op de twee modules onderaan in de route. Ik was bang om van de module te glijden en wou snel bijpakken naar de greep erboven, maar ik kwam met de verkeerde hand aan, dus heb ik wat geknoeid om er voorbij te geraken. Het was een technische route met lastige kleine greepjes. Uiteindelijk konden alleen Anak en ik de route toppen.

Gezellig nakaarten met Lemièrekes

Voor we weer naar huis reden, bleven Filip, Wim en Nils nog wat nababbelen in de auto bij een tafel vol hapjes. Papa maakte soep van tomaat en pompoen warm. We aten er Patti’s zelfgebakken brood bij. Daarna hadden we nog chocoladepudding. Mama deed er stukjes banaan bij en ze goot er nog een stevige scheut crème anglaise over. En voor mij een driedubbele scheut. Nog drie uur nababbelen tijdens de lange rit huiswaarts. Het was weer een gezellige wedstrijd.