KinderKlimFestival in zaal Neoliet in Tilburg
In 1999 werd in Nederland de eerste nationale wedstrijd georganiseerd voor kinderen die nog te jong waren voor de nationale competitie. Dit was vooral een spannende en gezellige klimdag voor enthousiaste klimmertjes tot 12 jaar. Later groeide hieruit de Climbing for Kids, een reeks van 4 wedstrijden per jaar voor de jongste klimmertjes. Aan deze competitie kwam twee jaar geleden een einde. Daarom vonden Bob Schubert (15) en Teun Keusters (14) van het Nederlandse internationale team Jong Oranje, dat het tijd was om nog eens een wedstrijd voor de kleinsten in elkaar te boksen. Zij namen het initiatief om een KinderKlimFestival te organiseren.
Er waren 76 deelnemers. Celine was de enige van Klimax. Uit België was er ook nog een team van Stone Age. De wedstrijd bestond uit drie onderdelen: lead, speed en boulder voor de categorieën meisjes en jongens van de leeftijdsgroepen D (10 jaar en jonger) en C (11-12 jaar). Voor het onderdeel lead moest elke groep twee kwalificatieroutes klimmen. Alle routes werden toprope geklommen, we moesten dus niet voorklimmen. Wie het hoogst in deze routes kwam, kreeg de meeste punten. Uiteindelijk gingen de beste zes door naar de finale, die aan het eind van de dag werd gehouden. Het onderdeel boulder bestond uit 29 verschillende boulders. Deze mocht je proberen tot 3 uur in de namiddag. De boulders die gelukt waren, mocht je invullen op je formulier. Het aantal punten nam toe met de moeilijkheidsgraad van de route. De moeilijkheidsgraad was ook herkenbaar aan de kleur. De paarse routes waren de moeilijkste en de allermoeilijkste route was 54 punten waard. Tenslotte was er ook nog speed. Daarbij moest je met twee zo snel mogelijk naar boven. Degene met de snelste tijd kreeg de meeste punten.
De zaal Neoliet in Tilburg is een heel gezellige klimhal. Door de kaas met gaten komt veel daglicht naar binnen en er ligt overal een houten vloer. Je kunt wat gaan zitten op lange banken die gemaakt zijn van houten planken. Je gaat binnen via de cafetaria en je staat meteen middenin de zaal. Ga je naar beneden, dan kom je in de boulderkelder terecht. Op het gelijkvloers zijn de technische routes voor gevorderden gebouwd en boven kan je trainen in een overhang. In de namiddag gaven Bob Schubert en Teun Keusters een demonstratie in de overhang.
Celine: “Mama had mij te laat ingeschreven voor deze wedstrijd, maar donderdag kreeg ik toch bericht dat ik het weekend daarop aan het KinderKlimFestival in Tilburg mocht meedoen. De wedstrijd begon om 11 uur. Ik moest dus niet extreem vroeg uit mijn bed. Onderweg in de auto kon ik eerst nog wat lummelen en mij daarna een beetje opwarmen. Ik had van Liselotte een verkort opwarmingsschema gekregen, want ik moest als eerste de eerste kwalificatieroute van het lead-onderdeel klimmen. In de auto deed ik wat sit-ups en heb ik wat gepompt. Ik heb maar een half rondje rond de parking gelopen omdat het aan het regenen was. In de boulderkelder heb ik nog wat getraverseerd. Nu moest ik er maar klaar voor zijn.
Vorig seizoen was ik nogal onbesuisd en vloog ik te onstuimig op de muur. Daarom zei ik tegen mezelf tijdens het klimmen: ‘rustig blijven Celine, rustig blijven’. De leadroutes waren te gemakkelijk. Ik voelde geen verzuring. Voor dit niveau was ik genoeg opgewarmd, maar voor het Colour Climbing Festival in Imst denk ik niet dat ik op deze manier voldoende voorbereid zou zijn geweest. Ik kon toppen met nog twee andere meisjes. In mijn categorie deden 13 meisjes mee.
Na de eerste kwalificatieroute ben ik onmiddellijk in de boulders gevlogen. Dat ging heel vlot. We moesten bijna niet aanschuiven. Je mocht de boulders zo dikwijls uitproberen als je wou en als er een gelukt was, mocht je die zelf op je topo schrijven. Er was geen jury, maar wel toezicht van de organisatoren die er op toekeken dat iedereen het deed zoals het moest.
Rond half 1 zou de tweede kwalificatieroute lead beginnen, maar voor de kleinste meisjes, die met 28 waren, was de eerste kwalificatieronde nog niet afgelopen. Ik ben dan vlug even op de speedwand gevlogen. Nu mocht ik er echt vandoor gaan. De jongen die mij beveiligde, kon bijna niet volgen. Om 1 uur begon onze tweede kwalificatieroute lead. Ik moest als achtste klimmen. De meeste meisjes vielen al onder de helft uit de route. Het was een technische route, maar ook deze route was niet zwaar. We hebben ze weer met drie getopt.
Ik had nog enkele boulders te doen. Vooral de moeilijkste, paarse routes, maar het ging. Bob Schubert was ondertussen komen zeggen dat ik de allersnelste tijd van alle jongens en meisjes had geklommen. Die overwinning had ik dus al op zak. Bij de laatste en moeilijkste boulder probeerde ik eerst enkele keren te springen naar de eindgreep, maar dat lukte niet. De greep was te plat en ik kon er niet blijven aanhangen. Dan heb ik allerlei andere manieren geprobeerd om die laatste greep te kunnen pakken. De zijkant vasthouden was geen goede oplossing want mijn armen waren te kort. Ik moest dus mijn voeten verzetten en via de kleine greepjes naar de grote, platte eindgreep stappen. Uiteindelijk is het toch gelukt. Om 2 uur had ik gedaan. Papa en mama zijn in de cafetaria een koffie gaan drinken met pepernootjes. Ik heb een jongen van Stone Age nog wat tips gegeven. Hij ging naar een Vlaamse school, maar zijn papa sprak Frans. Om 3 uur was de boulderwedstrijd afgelopen en moest iedereen zijn papier afgeven. In deze discipline was ik de enige die alle boulders had uitgeklommen.
Voor de lead-finale mochten we eerst de route lezen. Daarna moesten we in afzondering in de boulderkelder. Alleen de coach of trainer mocht mee, maar papa vond dat ik dit alleen moest doen. Ik kwam als voorlaatste aan de beurt. Deze route was ook weer niet moeilijk. Ik had geen last van verzuring. Toch was ik de enige van de meisjes die de finale kon uitklimmen. Dit onderdeel kon ik ook op mijn naam schrijven. De jongens kregen dezelfde route voorgeschoteld en bij hen kon ook maar een jongen toppen. De route van de D-reeks kon niemand uitklimmen.
De winnaar kreeg voor elke discipline 100 punten. Voor lead werd dit resultaat vermenigvuldigd met drie, voor boulder met twee en voor speed met één. Bij de prijsuitreiking vermeldde de presentatrice Kim van den Hout dat ik gewonnen was met 100 punten in alle disciplines. Er volgde een daverend applaus, een gouden medaille en een blokje magnesium. Kim is begeleidster van Jong Oranje. Ze zei dat ik wel wist wat klimmen was met een hal als Klimax II.
Het was een keitoffe wedstrijd. De leadroutes waren wat simpel, maar de boulders waren een hele uitdaging. Het was leuk dat ik ze uiteindelijk allemaal kon uitklimmen. We hadden allemaal een geel T-shirt gekregen waarop we met stiften mochten teken. Daarmee kon je ook een prijs winnen, maar ik zei tegen mijn papa dat hij mij dan maar had moeten leren tekenen.”