Zaterdag 14 februari 2017, Aken
Opstaan, een stevig en gezond ontbijt en dan richting Aken. Eerst nog een omweg langs Louvain-la-Neuve om Didier Mottart op te pikken en dan de lange rit naar Duitsland te maken. Het is de eerste stevige boulderwedstrijd na een half jaar door Didier ingewijd te zijn in specifieke bouldertechnieken en veel krachttraining. Optrekken met 35 kg gewichten aan mijn gordel, buikspiermartelingen, suspension op grepen waar ik tot voor kort niet aan kon blijven hangen, fitness bij Liselotte en veel proteïnen.
Omdat je niet vooraf moest inschrijven, schrokken ze zich daar in boulderhal Campus een bult over de grote opkomst. België en Nederland waren goed vertegenwoordigd zodat meer dan 240 sportievelingen zich konden uitleven. We waren ruim op tijd zodat Héloïse rugnummer 1 kreeg en ik nummer 2. Dit zou op het einde ook de ranking worden tussen ons beiden. Ik zou mijn beste beentje voorzetten want ik was het enige lid van het Klimax-team om de eer van de club te verdedigen.
Er waren twee reeksen boulders gebouwd, een voor de recreatieve klimmers en een voor de wedstrijdbeesten. Uiteraard gingen we ons niet laten kennen en kozen we zonder twijfelen voor de grootste uitdaging. Dertig stevige boulders in alle kleuren en gewichten wachtten ons uitdagend op. Eerst even opwarmen op enkele makkelijke routes, maar het was al vlug duidelijk dat dit geen ontspannen klimdagje zou worden. De boulders werden al snel zwaar en technisch. Het was dan ook hard werken om ons puntenblad gevuld te krijgen.
Ik schrok dan ook stevig toen bleek dat ik na de selecties op de eerste plaats stond met een voorspong van 5 boulders. Ik had 2566 punten meer dan Emma Lorenz, die na de selecties tweede stond.
In de pauze genoten we van een heerlijk bord spaghetti en werden de voorbereidingen getroffen voor de finale.
Acht spectaculaire boulders stonden te wachten op de finalisten. Vier voor de jongens en vier voor de meisjes. De eerste boulder ging vlot. De tweede zat me niet mee. De rechte wand heeft me nooit goed gelegen. Ik moet dit in mijn trainingsprogramma opnemen. Boulder nummer drie was een specialleke. De start was hard. Je moest je met de voeten en de rug opspannen tussen twee modules en dan volledig omdraaien. De eerste poging lukte niet, hierdoor ging de overwinning aan mijn neus voorbij, maar bij de tweede poging liet ik mijn spieren rollen. Ik was toen van mening dat ik dat nooit een tweede maal zou kunnen, maar op de volgende wedstrijd hadden de Franse routebouwers duidelijk inspiratie opgedaan. Het publiek was ook erg enthousiast over deze speciale move. Daarna volgde er nog een technisch stukje met gladde ronde grepen richting eindgreep. Nog een finaliste wist met veel krachtpatserij door de start te geraken, maar schoof jammer genoeg uit in het technische stuk. De vierde boulder was veel te makkelijk, waardoor op een na iedereen topte. Ik kon mijn tweede plaats dan ook niet meer goedmaken. Ook de jongens werden tot het uiterste getest en zorgden voor heel wat spektakel bij de meer dan 200 supporters.
Uiteindelijk toch tevreden naar huis met 250 euro prijzengeld op zak, niet slecht voor een tweede plaats. Er waren ook nog eens 25 mooie cadeau’s te verloten tussen de deelnemers. Ik was erg gelukkig dat mijn harde training van het najaar dit mooie resultaat had opgeleverd. De komende weken ga ik me terug op het leadklimmen focussen door weerstandstraining. Nu maar hopen dat het iets warmer wordt zodat ik terug in Klimax II kan trainen. Het Belgisch kampioenschap lead voor senioren in Klimax zit er aan te komen en ik wil daar klaar voor zijn, vooral omdat dit voor eigen publiek is.
Bij de jongens won Lukas Geukens met veel bravoure. Simon Lorenzi veroverde de tweede plaats en Liam Thijs de vijfde plaats. Met vier Belgen op het podium mogen we weer fier zijn.
Door de sneeuwval duurde de rit naar huis erg lang tegen een slakkengangetje van 60 km per uur.
De mooie foto’s zijn van Thomas Schermer en Luc Thijs.