BK Jeugd 2013

Steun het wedstrijdteam
Anak Verhoeven sportbelofte 2012

Bekijk heet filmverslag van Alan

Ik werd al vroeg wakker gemaakt om te vertrekken naar de klimzaal in Eigenbrakel. Mijn papa zette mij en Alan af en ging nog even naar binnen om hallo te zeggen. Gelukkig want ik was weer mijn lunchbag vergeten in de auto. Toen, zonder iets te zegen ging hij weg en ik maar zoeken. Tijdens het zoeken kwam ik Lis tegen die zei dat ik binnen 10 minuten moest gaan opwarmen. Toen de 10 minuten verstreken waren, vroeg ik nog eens voor de zekerheid of het nu 10 of 20 minuten waren. Ja het waren er 10, dus begon ik maar met opwarmen. Voor de B-meisjes waren maar 6 klimsters komen opdagen: Adèle, Agathe, Maëlys, Héloïse, Elfe en ik.

Elfe en Héloïse hebben nog wat vragen over de route

Dan kwam de eerste selectie. Blijkbaar had ik de gele op touw 19. Hij zag er niet echt tof uit, maar op het einde viel het wel mee. Daarna ging ik mijn broer eten geven die de hele wedstrijd gefilmd heeft, dus dat arm manneke had geen tijd om eten te pakken. Dat was dus mijn taak.

Ignace en Koen

Ja toen kwam de tweede selectie. Ik moest dezelfde route als Anak klimmen. Ik heb ze samen gelezen met Elfe. Die route zag er nog niet zo leuk uit omdat ze een beetje saai was. Het was een heel typische route. Er was niet echt een moeilijke pas behalve één pas waar ik dacht oh oei, maar die viel toch wel mee. In deze route zat geen uitdaging voor mij. Wel logisch dat ik in de finale zat als ik alle twee de routes getopt heb.

Broer Alan filmt de hele wedstrijd

Tijdens de pauze gingen we met de hele groep in een cirkel zitten. Dan heb ik wat mogen filmen met de camera van Alan. Met Laure-Anne, Elfe, Cathinka, Ine en Charlène hebben we een toneeltje gemaakt, dus Laure-Anne liep naar ons toe, maakte een val en deed alsof ze moest wenen.

Even checken of Jasper goed gelezen heeft

Van Klimax zaten Anak, Elfe, Pavitra, Laure-Anne, Cathinka, Ine, Charlène, Jasper, Ties, Mats, Bram, Nils, William en Ignace in de isolatie. De mensen die de namen afriepen, zegden dat we allemaal aan de andere kant moesten gaan zitten zodat ze beter konden afroepen. Toen ze klaar waren met afroepen, zegden ze amuse-toi en dat was grappig, want ze wisten niets anders te zegen. Dan mocht ik nog een beetje opwarmen.

Bram wordt opgevangen

Met Anak en Elfe heb ik de route nog eens overlopen. Gelukkig want anders was ik misschien aan de module gevallen, want ik had het iets anders gelezen. Ik wou rechtdoor gaan en niet bovenop de module klimmen. Toen ik daar aankwam, was het wel duidelijk dat je eerst op de module moest klimmen. Op de module had ik een goede rust gevonden, maar het was even zoeken hoe ik verder moest. Uiteindelijk had ik het door. Ik moest een voetwissel doen en naar de andere kant gaan. Toen ik de twee slechte grepen (nr. 28-29) na de module kon houden, begon het publiek te roepen en wist ik dat ik op dat moment al eerst was, maar ik wou helemaal naar de top (nr. 36). Er waren nog 6 passen te gaan. Naar de laatste greep toe werd het pas helemaal te erg. Iedereen in de zaal was maar aan het gillen. Daardoor kreeg ik echt de stress in mij. Mijn sprong naar de laatste greep was nog maar zwak en dus viel ik. Ik kon de laatste greep nog net met mijn vingertopjes aaien. Goed voor 34+. Alleen Anak (A) kon hem houden en inpikken. Voor Maëlys (B), Chloë (A) en Emilie (Junioren) waren de twee slechte grepen na de module fataal. De meisjes junioren, A en B moesten dezelfde finale klimmen (oranje route). De video van mijn finale.

Ine in de bicolore

Toen ik beneden kwam, overliep ik de route met Hello. Nadien heb ik de route ook nog eens met Maëlys overlopen. Ik heb definitief beslist dat ik laatst klimmen niet tof vind. Het is verschrikkelijk stresserend om daar op het laatste nog alleen te zitten. En je weet tijdens het klimmen al of je gewonnen bent, er is dan niets spannends meer aan. Je wil dan de top nog halen, maar door de zenuwen voelen mijn benen slap aan.

Lionel Bauduin van Brussels Monkeys is niet de enige die lenig is

 

Na de wedstrijd zijn we met een hele boel van Klimax gaan eten in de Chinees. Het was heel gezellig en tof. De D’kes kropen onder tafel om de veters van de ouders aan elkaar te knopen. Ik moet wel toegeven dat ik en Anak de klein mannen onder tafel hebben gestuurd.

Wat moeten we hiervan denken?

BKYouth_results_final_2013

Lees ook het verslag op Belclimb, Climb2climb en op het Klimaxblog.

The tricky part