Belgisch kampioenschap lead senioren

Heb ik morgen een wedstrijd?

Ik besefte amper dat ik morgen een wedstrijd had. Ik wou er ook niet aan denken, want dan zou ik misschien zo veel stress hebben dat de slaap me nooit zou vatten en ik tot de volgende ochtend wakker zou liggen zonder een oog dicht gedaan te hebben. Ik ben zoals beloofd aan papa op tijd gaan slapen.

De volgende morgen

Om op tijd aan te komen in de zaal zijn ik en mijn mama vroeg opgestaan. De rit verliep vlot. We hadden onderweg geen file, maar mama zei dat het toch vrij druk was. Ik heb er zelf niets van gemerkt, want ik was te druk bezig om in een lapje stof figuren te naaien. Heel tof want ik heb Klimax erin genaaid en de naam van mijn zus ‘Iris’. Er stonden natuurlijk nog andere dingen op (die ik een andere keer heb genaaid). Toen we er bijna waren, was ik klaar en begon ik op te ruimen. Eenmaal klaar en geparkeerd gingen we binnen en we konden ons nog niet inschrijven, dus ging ik maar door om hallo te zegen. Onze rugnummer was een grote blinkende plakker en we moesten hem met speldjes vastmaken, want hij bleef niet hangen. Er was een rechte muur langs de zijkant waar de stoelen met hun rug naartoe stonden. Iedereen vond dat een fantastische muur om op te warmen. Ik ben ook maar wat aan die muur gaan hangen. Liselotte was speciaal ook naar Bergen gereden als mijn privétrainster. Liselotte heeft mij en Anak geholpen met de opwarming, het sticken en de hele begeleiding.

Er hing een gezellige sfeer in de zaal. Tijdens de finale liep de zaal nog vol met de fanclubs van de klimmers om ons aan te moedigen. Door de grote lichtkoepels is de zaal zo licht dat er zelfs tijdens de finales nauwelijks licht moest worden aangestoken. Je kon gewoon in daglicht klimmen.

Leuke eerste selectie

De eerste selectie moest ik als zesde klimmen. De route ging vlot ook al twijfelde ik even bij de laatste pas, maar even rekken en ik kon eraan. Hello deed dat ook, maar Anak dacht dat ze het dynamisch moest oplossen en dat zag er wel spannender uit voor het publiek. Wij waren de enige drie die de route topten. Majé viel samen met Emilie aan de laatste pas.

Ook leuke tweede selectie

Bij de tweede selectie ging het weer vlot voor mij en Anak. We topten de route. Ik moest even op rust komen voor ik begon aan de laatste passen en gelukkig heb ik dat ook gedaan. Het leek erop dat Hello ook zou toppen, ze kon nog net de laatste greep aanraken. Majé en Emilie vielen op enkele passen van de top.

Moeilijke finale

In de finale zaten Emilie, Majé, Hello, Anak en ik en we moesten ook in die volgorde klimmen. Toen was het toch veel stress en was ik zenuwachtig, omdat ik als voorlaatste moest klimmen en dat vond ik niet leuk. Na mij kwam alleen nog Loïc. Emilie ging een flink eind omhoog en kon uit het dak klimmen, maar viel enkele passen verder. Majé en Hello vielen net voorbij de tweede module en Anak viel op enkele grepen van de top.

Spektakel

Toen, na lang wachten, mocht ik klimmen. Daar stond ik voor die lange grote muur mijn schoenen te kuisen. Even kijken naar de route. Okay, vertrekken. Het begin ging nog tot aan de eerste module. Ik was even bang van mijn stress, maar toch klom ik door. Aan de volgende module moest ik even mijn adem inhouden, maar met een grote zucht van verlichting ging ik toch nog door. De uitklim uit het dak was een krachtpatser. Daarna volgden nog enkele grote grepen in de lichte overhang, maar dan was het gedaan met de pret. Het laatste deel van de route was heel technisch en bestond uit kleine greepjes. Ik moest een kleintje opzij pakken en doortrekken naar een iets betere, bijkomen, hoog overkruisen, opzij op dezelfde hoogte pakken en springen naar boven. De val was diep, maar ik moest even mijn ogen sluiten om de muur niet te snel naar me toe te zien komen. Ik was op dezelfde plaats als Anak gevallen, dus…

Superfinale

Terug de isolatie in en weer laatst klimmen zodat ik toch mijn rusttijd zou hebben. Anak deed het supergoed in de groene finale van de jongens. Ze geraakte even ver als Loïc. Ik ging ook goed tot net voor de plaats waar de meeste jongens eruit zijn gevallen. Ik was helemaal op. Ik denk wel dat ik nog iets verder was geraakt als ik niet al een loeizware finale had geklommen, maar dat is natuurlijk ook zo voor Anak. Ik was heel blij met mijn tweede plaats.

Speed

Daarna heb ik nog meegedaan aan de speedwedstrijd samen met Anak, Hello en Tine. Tine is er altijd bij als jurylid en ze moest bij iedereen gaan vragen om een paar klimschoenen, want ze viel in om de speedwedstrijd voor de meisjes te kunnen laten doorgaan. Bij de jongens waren er genoeg inschrijvingen. Het was heel leuk. Hello was heel traag, dus had Tine wel hoop om nog derde te kunnen worden. We mochten eerst twee keer oefenen en elke keer was onze tijd een beetje sneller. Zo ging dat heel de wedstrijd door. In het laatste duel was Tine bijna zo snel als Hello. Ik was helemaal kapot en in het laatste duel tegen Anak moest mama mij echt aanmoedigen. Jurgen had gezegd dat we niet naar onze voeten mochten kijken, alleen naar boven, maar dat bleek toch niet zo gemakkelijk. Zuinig als ik ben wou ik mijn voeten altijd keurig op de grepen zetten om mijn schoenen te sparen. In het laatste duel kon ik toch nog wat energie vrijmaken. Halverwege was ik even voor Anak, maar dat gaf Anak dan weer een stroomstoot en uiteindelijk was Anak de snelste, met een klein verschil.

Jurgen is pijlsnel

Jurgen (blog) was de snelste bij de jongens. Hij gaat als een pijl de muur op. Blik omhoog, voeten trappelend tegen de muur en als ze een greep tegenkomen, is dat mooi meegenomen. Zo lijkt het althans, in ieder geval grote klasse.

Grapje: de heren en vrouwenmedailles van de speed waren omgewisseld. Jurgen moest de zijne ruilen met Anak, Robi met mij en Salah met Hello.

cac

Het was weer een heel leuke dag. We hebben ook kennis gemaakt met John Ellison, die coach is geweest van het Britse klimteam. Hij heeft cac, climbers against cancer opgericht. Neem maar eens een kijkje op http://www.climbersagainstcancer.org/ en op facebook http://www.facebook.com/CacClimbersAgainstCancer. Hij was in Face Nord om zijn t-shirts te verkopen. Op de wedstrijden worden dan telkens foto’s gemaakt en die komen op de site of op facebook. John heeft een agressieve kanker en wil op een leuke manier geld inzamelen voor kankeronderzoek. Ongelooflijk sympathieke en optimistische man. Ik hoop dat ik hem op nog veel wedstrijden ontmoet.