Boulderen achter de hoek

Rocks on Tour Antwerpen 25 september 2011

Uitslapen voor een wedstrijd

Niet vroeg opstaan voor een wedstrijd! Dat is nog nooit gebeurd. Yashin Ver Donck uit Balen van klimmuur Olympia is zaterdagavond bij ons blijven slapen om ook mee te doen. Ik sliep al toen Yashin aankwam en wie zag ik ’s morgens in de schuif naast mijn bed liggen? Yashin. Toen we wakker werden, hebben we op ons gemakske bokes gegeten, hebben we op ons gemakske onze rugzak ingepakt en zijn we op ons gemakske naar de Groenplaats gewandeld. We registreerden ons aan het onthaal en hebben er een pakske Klimax-gazettekes en kaartjes gelegd voor de wereldbeker volgende week.

Eerste gele route

We hadden nog wat tijd om de boulders te bekijken. Iets na 11 uur werd het startsein gegeven en begonnen we direct te klimmen. Ik wist niet goed wat eerst te doen. Toen ben ik maar gaan aanschuiven bij een redelijk gemakkelijke route samen met Yashin. Ik kon hem in de tweede poging omdat Chloé Caulier naast mij bezig was en ik uit de weg wilde gaan. Mama had zich vergist en had hem op het kaartje van Yashin aangeduid. Ze wou hem niet doorstrepen, want ze vond dat Yashin die route ook zeker moest toppen. Nu moest hij er wel zijn tanden in zetten. Na vele pogingen kwam hij op het einde met een grote glimlach tegen mama zeggen dat het toch gelukt was en dat ze hem op het kaartje mocht laten staan.

Tien meisjes en 25 jongens

De deelnemers kwamen vooral uit het Antwerpse en Gent. Er waren geen ploegen van de klimzalen uit Wallonië. Dat was wel jammer, want nu waren de kinderen niet in leeftijdsgroepen ingedeeld. De zwaarste boulders waren ook veel te zwaar voor ons. De kleinste jongens en meisjes kwamen lengte te kort om veel boulders te klimmen. Ik heb enkele routes voor Laure-Anne Stevens voorgedaan. Chloé Caulier heeft mij tips gegeven voor de moeilijke rode routes. Ik heb wat gesupporterd voor William Frimout en Manolo Debreyne, die enkele knappe zwarte routes op hun naam konden schrijven. Sam Apostel, Nicolas Stevens, Nils Lemière en Joke Pierssens zochten samen hoe ze de boulders het best konden aanpakken. Floris Lemière beet zich met veel moed vast op de blokken.

Omi

Mijn omi en haar vriendin Totoche waren ook blij dat ze er bij konden zijn. Ze vonden het leuk dat het in ‘t Stad was en ze er te voet naartoe konden komen om de klimmers eens bezig te zien. Ik rende van links naar rechts van de ene route naar de andere. Omi en Totoche vonden het heel spannend om te zien hoe we met veel kracht en evenwicht boven geraakten.

Rode traversée

Er was een heel mooie rode traversée die helemaal rond het blok ging. De begingreep was de eindgreep. Halverwege moest ik rond de hoek komen en onmiddellijk de linker- en rechterkant vastgrijpen, maar ik draaide steeds te ver weg en dan viel ik er uit. Na vijf pogingen geraakte ik er rond en toen viel ik vlak voor de laatste greep. Ik begon het op te geven. Een half uur voor het einde kwam de jeugdverantwoordelijke van onze club Hendrik Peeters terug. Hij kwam recht op mij af gestapt en zei met zijn stem als een basklok: “Celine, de pauze is gedaan. Doe je klimschoenen maar weer aan en laat je kaartje eens zien. Welke routes moet je nog klimmen?” Ik moest er nog zes doen, waarvan vier zwarte, maar die waren te moeilijk. Ik probeerde eerst de rode traversée en met aanmoediging van zijn krachtige, maar rustgevende stem lukte het. Ik bleef rustig en geraakte beheerst om die vervelende hoek en kon dan doorklauteren naar de eindgreep, die ik nu ook zonder problemen kon vasthouden.

Technische rode

Nadat die traversée gelukt was, had ik nieuwe moed om de laatste rode op de technische wand te klimmen. Hendrik ging mee en zei overtuigend en kordaat: “Komaan Celine, ga eens naar boven” en het ging vanzelf. Ik had dus 26 boulders geklommen. Chloé Caulier en Dawn Claeijs hadden dezelfde boulders op hun kaartje staan. Joke had er twee minder samen met Fien De Laet.

Goud

We hebben tot 3 uur vol spanning gewacht voor de uitslag. Chloé, Dawn en ik kregen een grote gouden medaille van KBF. Bij de jongens waren Manolo en Liam Thijs samen eerst. Manolo en Liam hadden 29 van de 30 boulders getopt, wow. En wie was er derde bij de jongens? William Frimout. Zijn mama en papa wisten eerst niet goed wat ze hoorden. Onze Willi was heel blij met zijn eerste klimmedaille. Tijdens het wachten hebben we nog wat aan de boulders gehangen. Daarna gingen we blij, maar moe te voet terug naar huis.